Εδώ προς το παρόν σύρει γραμμήν ο ποιητής
αθροίζει χρεώσεις και πιστώσεις της ζωής του
πάει να κλείσει τον λογαριασμό αποτελέσματα χρήσεως.

Πολλά εβίωσε τελευταία – σεισμούς, πτωχεύσεις, καταποντισμούς∙
ζητάει χρόνο για να δει τις μη αναστρέψιμες διαδρομές του
τις επιπτώσεις τους να μελετήσει, τις παράπλευρες απώλειες στην ψυχή του
και να ελέγξει επιμελώς το λογιστήριο της ζωής του.

Γιατί προσώρας
δεν έχει λέξεις πια να επενδύσει, είναι στα κάτω το χρηματιστήριο
των παθών και των σωμάτων, περνάει νύχτες ακουσίως αναμάρτητες
και τα ομόλογά τους έχουν απόδοση μηδενική.

Πλησιάζει η μεγάλη προθεσμία υποβολής κερδών και ζημιών.
Εκείνος κοστολογεί προσθέτει διαγράφει ισοσκελίζει
κι επιφυλάσσεται του φόρου που εκ των πραγμάτων θα προκύψει.

Αν, όπως έλεγε ο δάσκαλός του, ο φόρος και ο θάνατος
είναι οι μόνες του βίου σταθερές, την πρώτη επλήρωσε πλειστάκις.
Εν πλήρει αναμονή, ανασκουμπώνεται για την άλλη
τη δεύτερη βεβαία συνθήκη.