Εδώ δεν έχει, λεν, βαρύ χειμώνα, δεν ντύνονται, λέει, εδώ
με πανωφόρια οι καρδιές ζούνε χωρίς καλοριφέρ οι μοναχικοί διαβάτες
λίγοι στίχοι αργούν για να ανάψουν τις σκιές.

Όμως ο χειμώνας είναι ίδιος παντού. Ίδιος είναι
παντού ο χειμώνας. Παντού ο χειμώνας
είναι ίδιος. Ίδιος είναι ο χειμώνας παντού.
Και, τελικά, ίδιος παντού είναι ο χειμώνας.

Γι’ αυτό, στα ξένα όπως και στην πατρίδα, προετοιμάζομαι
βάζω διαφράγματα στις χαραμάδες του παρελθόντος
κοσμώ τους τοίχους με κάδρα επιφανών εγκληματιών
φωτογραφίες ηρώων κι αγωνιστών που στάθηκαν όρθιοι
συντονίζομαι μόνιμα με πειρατικούς σταθμούς
ράβω κουρτίνες πλένω δάπεδα βάφω φιμέ τα τζάμια

να οχυρώσω όπου γης τη μοναξιά
όταν θα μαίνονται οι καταιγίδες του τέλους.