Μια μέρα του Αυγούστου που δεν είχε καθόλου ειδήσεις και τα Δελτία Ειδήσεων των 8 παίζανε παλιά φιλμάκια με ακρογιαλιές για να καλύψουν τον τηλεοπτικό τους χρόνο, ξαφνικά ακούστηκε μια φήμη ότι σ’ ένα μακρινό μέρος, στην Αλμυρή Έρημο, σ’ έναν τόπο που τονε λέγανε Αλή Βεράν, έγιναν κάποια «θερμά επεισόδια».
Και εν αναμονή της δήλωσης του Κυβερνητικού Εκπρόσωπου που κλήθηκε να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τα μαντάτα, άρχισαν σ’ όλη τη χώρα να βγαίνουν μέσα από τις οθόνες της τηλεόρασης, από κάθε ανοιχτή συσκευή, στην αρχή μεμονωμένοι και αμέσως μετά δεκάδες τραυματίες, αίμα πολύ άρχισε να τρέχει στα αστικά πατώματα, ενώ τρομαγμένοι τηλεθεατές προσπαθούσανε με το τηλεκοντρόλ να διώξουν τους παρείσακτους, νοικοκυρές να σκουπίζουν βιαστικά τα λερωμένα τους πλακάκια κι όλοι μαζί να σπρώχνουν στα μπαλκόνια και στις βεράντες αυτούς τους τραυματίες.
Όταν επιβεβαιώθηκε η φριχτή είδηση της ήττας εκεί μακριά, ήταν πια δώδεκα το βράδυ. Η τηλεόραση είχε ήδη εκβράσει δέκα χιλιάδες τραυματίες, παραμορφωμένους φριχτά από τη δράση του εχθρικού πυροβολικού. Άλλοι δύο χιλιάδες νεκροί είχαν αποτεθεί στο πίσω μέρος των δεκτών και εμπόδιζαν τη λήψη, ιδίως του εθνικού καναλιού. Χιλιάδες διαμαρτυρίες διατυπώθηκαν στο τηλεφωνικό κέντρο του σταθμού που ανάγκασαν την κυβέρνηση να ανακοινώσει ότι θα αντικαταστήσει δωρεάν τους χαλασμένους δέκτες πάραυτα λόγω του ότι, άλλως, το πολιτικό της κόστος θα ήταν δυσβάστακτο και υπήρχε φόβος να χάσει σημαντικό ποσοστό στις επόμενες σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης.