Αιώνες πριν έφηβος ονειροπόλος κατέληγε πέντε με έξι το πρωί στο σπίτι, συχνά γεμάτος ευωδιές έρωτα κι άλλοτε μετά από κραιπάλες φίλων με ρετσίνες και τσακίρ κέφι ανεβαίνοντας τις σκάλες, έπεφτε ράκος στο κρεβάτι και ξύπναγε νήφων αργά το μεσημέρι πλήρης σε πλούσια όνειρα.
Άλλοτε πάλι εν ταις ημέραις εκείναις ο ύπνος δεν ήταν παρά ένα ερωτικό πανδαιμόνιο, με σώματα ποθητά περιπλεγμένα γύρω απ’ τα νεανικά του μπράτσα κι όλη τη νύχτα η φύση του σε παρατεταμένη επανάσταση.
Τώρα κοιμάται νωρίς μετά τις δίαιτες που διατάξανε οι γιατροί, αναγκαστικά άπιωτος μετά τις τόσες ακτινογραφίες ηλεκτροκαρδιογραφήματα και εξετάσεις αίματος ακούγοντας κάθε απόγευμα ειδήσεις για μίζερα οικονομικά προγράμματα, περικοπές και μειώσεις των προς το ζην κι ανασκευάζοντας τις νύχτες τις σειρές προτεραιότητας ανέφικτων πληρωμών.
Στο ενδιάμεσο, πάντα γύρω στις τέσσερις το πρωί ξυπνάει και τριγυρνάει μέσα στο σκοτάδι παραπατώντας σαν υπνοβάτης σκουντουφλώντας σε καρέκλες και κλειστές πόρτες και πάει τουαλέτα. Ρίχνει μια πλάγια βιαστική ματιά στον καθρέφτη στην κατάντια του και σπεύδει στο κρεβάτι του να συνεχίσει ανούσια όνειρα με άδεια κύστη και φύση διαρκώς καθεύδουσα.