Ὠκεανοῦ καλέω νύμφην, γλαυκώπιδα Τηθύν,
κυανόπεπλον ἄνασσαν, εύτροχα κυμαίνουσαν,
αὔραις ἡδυπνόοισι πατασσομένην περὶ γαῖαν.
Θραύουσ’ αἰγιαλοῖσι πέτρηισί τε κύματα μακρά,
εὐδίνοις ἁπαλοῖσι γαληνιόωσα δρόμοισι,
ναυσὶν ἀγαλλομένη, θηροτρόφε, ὑγροκέλευѳε,
μήτηρ μὲν Κύπριδος, μήτηρ νεφέων ἐρεβεννῶν
καὶ πάσης πηγῆς νυμφῶν νασμοῖσι βρυούσης
κλῦθί μου, ὦ πολύσεμνε, καὶ εὐμενέουσ’ ἐπαρήγοις,
εὐθυδρόμοις οὖρον ναυσὶν πέμπουσα, μάκαιρα.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
Του Ωκεανού προσκαλώ την νύμφην την γαλανομμάτα Τηθύν την βασίλισσα, με τους
κυανούς πέπλους που κυματίζουν ωραία και που χτυπιέται γύρω από την γη από τις
γλυκόπνοες αύρες και σπάζει μεγάλα κύματα στους αιγιαλούς και στους βράχους, και
είναι γαλήνια στους αίθριους απαλούς δρόμούς συ ευφραίνεσαι με τα καράβια, είσαι
τροφός θηρίων και διανύεις υγράς πορείας (Ο δρυμός σου είναι εις την θάλασσαν)
(θαλάσσιος) είσαι ή μητέρα της Κύπριδος και μητέρα των μαύρων σύννεφων και κάθε
πηγής των νυμφών, που είναι γεμάτη από νερά άκουσε με, ώ πο-λυσέβαστη, και είθε να
προσέλθεις ευμενής βοηθός, αποστέλλουσα, συ ή μακαριά, ούριον άνεμον εις τα
καράβια, πού τρέχουν σε ευθεία κατεύθυνση.