Πιο πολύ κι απ’ τις γυναίκες που αγάπησα
ανέμους σηκώνουν στη μνήμη μου
εκείνες που μου δόθηκαν με αφοσίωση
όπως ηλιοτρόπια στον ήλιο
κι εγώ απόστρεψα το πρόσωπο

Πιο πολύ κι από εκείνες που μ’ αρνήθηκαν
πριν χτυπήσει τρεις φορές το ρολόι
το ματωμένο παράπονο μ’ εξουθενώνει
των γυναικών που γκρεμίστηκαν στα πόδια μου
κι αντί για ένα κλαδάκι ευγνωμοσύνης
δέχτηκαν ανάμεσα στα μάτια
σαν το πιστό σκυλί
την πέτρα της αχαριστίας μου