Το ντουφέκι ήταν
το τρίτο του χέρι
Τ’ όνειρο του
οι καλύτερες μέρες μια ιδιόχτητη πατρίδα
δίχως προστάτες
Τώρα
μ’ ένα μολύβι
βάζει σε κύκλους τη ζωή του
κι απάνω στους κύκλους
στριφογυρίζουν γραμμάτια
και χοντροί επισκέπτες
Τρέχουσες συναλλαγές
και μικροαστικές αγωνίες
καρατομούν στις ράγες τους
τον ύπνο και την ιστορία του
Σε ισολογισμούς και μερίσματα
εναποθέτει πια τις καλύτερες μέρες
Πώς να τον γνωρίσω
έτσι που δραπέτεψε απ’ τα άλμπουμ
και τα επίκαιρα του Αγώνα