Εγώ ο λειψός ο ανάπηρος
που παίρνω το σχήμα μου με δανεικά δεκανίκια
και συμπληρώνω το μεροκάματο πουλώντας λαχεία
Εγώ ο παμπάλαιος πόνος
ο διάτρητος από τύπους των ήλων
ο πάντοτε όρθιος σε λαμπρές επετείους
και πάντα καθιστός σε δίκες σκοπιμότητας
Εγώ ο ανήσυχος ο αυτόματος
π’ ανάβω όταν σβήνουν τα φώτα'
και ξυπνώ σαν οι άλλοι κοιμούνται
Εγώ ο κουρελής ο ξυπόλυτος
που σε σημαδεμένα δέντρα με βρίσκει ο κεραυνός
κι οι Πρώτες Βοήθειες ποτέ δε με πρόφτασαν
Εγώ ο αγροίκος ο γήινος
εγώ το βραχνό ηλεκτρόφωνο
των καημών που μ’ ανάστησαν
και τη φωνή μου με πείσμα οριοθέτησαν
Εγώ το κατ’ εξακολούθηση όνειρο
εγώ η μισή ακακία
στους φράχτες της συνοικίας που φύτρωσα
Εγώ που με κάρφωσε ύπουλα το ξένο στιλέτο
και βαθύτερα το `μπηξε ο ντόπιος προδότης
Εγώ που μ’ εκθέτουν χοντρέμποροι
σε νέες αγορές και πρατήρια
εγώ που ακάλυπτος κι ανασφάλιστος
το αίμα μου έδειρα σε βράχια και καταιγίδες
κι ακόμα χρωστώ σε κείνους που μ’ έκλεψαν
Εγώ ο άταχτος ο ανυπόταχτος
που ποτέ δεν ανέχτηκα την άνωθεν τάξη
και μια δική μου τάξη πραγμάτων ήθελα
Εγώ ο εξόριστος ο κατάδικος ο μετανάστης εγώ
εγώ ο άπατρις πατριώτης
Εγώ ο μόνιμα ριγμένος με νόμους και τεχνάσματα
ο εσαεί φτωχός μέσω προϋπολογισμών
εγώ ο πρώην άστεγος λόγω της λάμιας συσσώρευσης
στη γροθιά του λαού μου κατοίκησα
στη γροθιά του λαού μου στεγάστηκα
οριστικά κι αμετάκλητα