Μαύρο σκαθάρι του Θεού
ύπτια κείμενο
στην επιτραπέζια θάλασσα του λευκού
ποδηλατεί στον ουρανό
διανύοντας αποστάσεις εκπληκτικές του μάταιου
ώσπου μεγάθυμος εγώ
αν και δίχως γενειάδα
απ’ την κορφή μου κύπτοντας
μέσα σε νέφος ομίχλης από πίπα
σπίρτο σβηστό προτείνω
αιφνίδιο
κι ανάβει ο κόσμος τις φράουλες
στα γκρεμισμένα του μάτια