Κηρύκου και Ιουλίττης σήμερα 15 του μηνός Ιουλίου και είμαι μπορώ να πω ευτυχής παρά τα πενήντα πέντε χιόνια που βαραίνουν την πλάτη μου

Πίνω την παγωμένη μοναξιά μου στην παραλία της Ελιάς κάτω απ’ τον ίσκιο των πουλιών
έχω στη διάθεσή μου ένα ολόκληρο πούρο πριν ξανακόψω οριστικά το κάπνισμα
και η ημίγυμνη γκαρσόνα γλάρος σερφάρει στα γαλάζια μου μάτια

Κάθομαι εδώ στην άκρη του σύμπαντος άκρως ασήμαντος
χωρίς ένα σύννεφο μες στο κεφάλι μου
και χαζεύω γύρω ολόγυρα ολόγυρα και πέρα ως τις εκπνοές του Αλιάκμονα το σταθμό Λιτοχώρου ως κάτω στο Κάστρο
εκεί που αίμα ζεστό το Zastava ανέρχεται ακόμα τις φλέβες του Πλαταμώνα