Σκαρφάλωσα ψηλά
να αγγίξω τα ακροπύργια του ουρανού.
Πέπλα ομίχλης άπλωσε μεγαλόψυχα γύρω μου
ως καλωσόρισμα,
να θολώσει η βούληση, να χαθεί η ματιά, να αναδυθεί η μυρωδιά.

Στριφογυρίζω ατέρμων κοχλίας.

Προσέγγιση
απομάκρυνση
ένα μαγνητικό πεδίο.

Πολλαπλασιασμός
διαίρεση
έγινα πολλοί.

Ανεπαίσθητη η αέναη κίνηση.

Ρίχνω λοιπόν το ρίσκο πανωφόρι πάνω μου
και αγκαλιάζω της Κλωθώς την αβεβαιότητα.
Στοιχημάτισα να δεσμευτώ με το νήμα
για να διασφαλίσω την ακρωδυνία μου.
Και έτσι μοιραία,
ως ακροκέραμο του σύμπαντος
συνεχώς με σφυρηλατώ.