Τι απόμεινε;
Ξημερώνει μ’ αυτήν
την περίεργη γοητεία
του μεταιχμίου
στα μάτια του δαρμένου
σκύλου

Όλα έφτασαν στο άκρο
στην αγάπη, στο μίσος
βουστροφηδόν σ’ αυτήν
την ανεξέλεγκτη ψυχή

Κοιτάζω στον τοίχο
ένα ημερολόγιο
με κάτι αλλόκοτους
ινδουιστικούς θεούς
Η δύναμη του χρόνου
που διαλύει τα πάντα
κι ο πανίσχυρος Σίβα
μεμιάς να κατακαίει
το θεό του έρωτα

Ακούω τις αλυσίδες
των πλοίων
να μαζεύονται
για το μεγάλο ταξίδι
Δε θα `σαι μαζί μου
κι εγώ μακριά
κοιτάω τον ορίζοντα
τη θλίψη των ματιών
στον αποχωρισμό

Πες μου πως
μ’ αγάπησες

Έξω χαράζει
Ακούω τις καρακάξες
να σκούζουν
χαρούμενα ή
λυπημένα
σε μια καινούρια μέρα
που έρχεται για όλους