Δεν μας έμειναν λέξεις

Φυσάμε αλλόκοτες κραυγές
Στα λευκά φαντάσματα
Που μας κοιτάνε

Σε κάτι δωμάτια όλοι μαζί
Κρύβουμε ουσίες παράξενες
Μαζί με τις ψυχές μας

Δεν είμαστε εκεί που περπατάμε
Και μαύρα δάχτυλα χαϊδεύουν
Τις χρυσές τρομπέτες

Παλεύουμε ιδρωμένοι
Σ’ αυτό το δρόμο που
Περίεργα μας ξετυλίγει

Τις νύχτες που υπάρχουμε
Ο γέρο-νέγρος μας τραγουδά
Τα μπλουζ
Όλοι μαζί γελάμε και καπνίζουμε
Κάτω απ’ το χλωμό φεγγάρι
— «Εσείς θα πετάξετε ψηλά»
Μας λέει
Τότε τα μάτια μας γυρνάνε ανάποδα
Και το μπλουζ γίνεται αέρας
Που μας παίρνει