Κάντε στην άκρη και δώστε χρόνο
στην κόρη που προσμένει
να ξαναδεί πανσέληνο κι ένα φεγγάρι
να φλερτάρει με τ αστέρια

Δώστε της χρόνο
να πλέξει τη γιρλάντα των ονείρων
γύρω απ τις πρόωρες συμπτώσεις
ν’ ανοίξει των βουνών τα μονοπάτια
για ν’ ανεβεί την κλίμακα του ύψους
να αισθανθεί τον ίλιγγο στο χάσμα των χαράδρων

Δώστε της χρόνο
να ξαπλωθεί απέραντα στο χώρο της ορμής της
ν’ αξιωθεί στεφάνι δάφνινο
να καταπνίξει πνεύμα μιαρό
ο αναμονή ανάστασης της πορφυρένιας μνήμης

Δώστε της χρόνο
σε κέλυφος ζεστό να ξαποστάσει
επιρρεπής στις αλλαγές των εποχών
να τραγουδήσει σε τόνους αλληλένδετους
σειρήνα, για το μοναδικό αγαπημένο

Δώστε της χρόνο
σε κρυφά επιλήνια να ετοιμάσει τους χυμούς
για τις μειλίχιες συναντήσεις των αισθήσεων
να στήσει αιώρα στα ριζά γαληνεμένου ουρανού
και στο μάγουλο ενός σύννεφου
ν’ αφήσει άλικα τα χείλη μιας βροχής
να κλείσει τον αέρα του μάταιου έξω απ’ την πόρτα
να μην αφήσει να παρασυρθούν τα παραμύθια…

Δώστε της χρόνο
ν’ αρχίσει με τη μοίρα της παιχνίδι άνομο
να ξεγελάσει τη στιγμή που τη συνάντησε
ρόδια σφιχτόδετα να ξεφλουδίσει
να ράνει το κατώφλι των καινούριων ημερών της

Δώστε της χρόνο
της χειμωνιάς τον πόθο να ξυπνήσει
στων απόλυτων χρωμάτων του έρωτα
ν αφήσει τη σιωπή να ταξιδέψει

Καλές μου ώρες
δώστε της χρόνο…