Στο κουβούκλιο του χρόνου
σφηνώθηκε το σκήνωμα της μέρας
όταν οι ημίθεοι σε ώρες εύφορης εφηβείας
σκάλιζαν στα μάρμαρα ιστορία

Προστέθηκαν εικόνες στον κατάλογο της μνήμης
πλησμονή για τις μετέπειτα γενιές

Κάθισε πλαγγόνα σε μαρμαρένιο βάθρο
καρπός του νου, χεριών γλυφή
για να θυμίζει τον καιρό, να συγκινεί τη μνήμη
Στο στρίφωμα του χρόνου
πρόλαβε να βάλει βελονιά
κι έσφιξε την κλωστή της παρουσίας της

Δυο περιστέρια δίπλα της τσιμπολογούν
τ απομεινάρια της μέρας

Αμέτρητα πόδια πάτησαν τα μάρμαρα
αμέτρητα μάτια άφησαν το βλέμμα
να πλανηθεί στους χώρους
η παράλυτη μανία των χεριών ν’ αγγίξουνε
τους πόρους του κορμιού της

Οι μυρωδιές κι η γύρις τόσων φυλών

Η πόλη υπέρμαχος του πλούτου τόσων αιώνων
επίλογος του καταλύτη χρόνου

Σβήσαν τα φώτα, οι φωνές
αποτραβήχτηκαν
κόπασαν οι μηχανές
χαμήλωσε τα μάτια το φεγγάρι
γαληνεμός στην ψυχή της πόλης

Κρύβεται ακόμη ο ιστός της ιστορίας της
κάτω από τους κίονες