Από το παράθυρο παρακολουθώ τον ήλιο

να κινείται στο γρασίδι.

Ο κήπος είναι μόνος.

Τα δέντρα ρίχνουν κλεφτές ματιές μεταξύ τους.

Στη διπλανή πολυκατοικία ένα παράθυρο ανοιχτό.

Στον τέταρτο όροφο μια γριά γυναίκα φυλλομετρά ένα βιβλίο

σταματά πάνω από κάποιες σελίδες

τις προσπερνά, ξαναγυρίζει πίσω.

Σ’ αυτές τις σελίδες συναντάει τη νιότη της

όταν ταξίδευε με έναν δικό της ήλιο.



Στα μάτια της λιμνάζει το πένθος

όπως όταν επισκέπτεται κανείς

μια νεκρή ανάμνηση.