Ακολούθησαν τον δρόμο προς το βορρά.

Τα σύννεφα αγκαλιάζονταν παθιασμένα.

Είναι πρωί.

Ο ήλιος δεν έχει καμιά πιθανότητα ανατολής.

Στα βουνά συνωστίζονται πυκνά δάση.

Δάση, σύννεφα κι ένας άνεμος εχθρικός.



Οι βόρειες χώρες κοιτάζουν τις νότιες

σαν τα κάτω άκρα του σώματός τους

που σηκώνουν όλο το βάρος της γης

την τυραννισμένη της κούραση

με έναν ήλιο συνεχώς μέσα στα πόδια τους.



Στο βορρά το σκοτάδι κρατάει τα κλειδιά

φυγαδεύοντας που και που τους ανθρώπους

να εκμυστηρευθούν και να ερωτευτούν

στις θάλασσες του νότου

κάτω από το λάγνο βλέμμα ενός ήλιου

που ανατέλλει απρόσκοπτα.