Δε θέλει συμπόνια

Αληθινή καλοσύνη χρειάζεται

και να είσαι εκεί

όταν ξυπνά ένα νεογέννητο ποίημα.


Την ώρα που διπλώνει τα ποδαράκια του

στα σεντόνια του σύννεφου

και παίζει ξυπόλητο.


Λίγο πριν ακούσεις

τους ασυνάρτητους φθόγγους

από το κλάμα του


Να σκύψεις στην κούνια

που σαν άστρα έρχονται οι ψυχές

και έχουν την ανάγκη σου

στα πρώτα βήματα της ζωής τους.


Να το κρατήσεις τρυφερά

με τρόπους ευγένειας

και σε κατάσταση απλότητας


Να του μάθεις

τα πρώτα του λογάκια.