Δεν υπάρχει θάλασσα, μονάχα η μουσική της.

Ηρόστρατε που με φειδώ αντικρίζεις καθετί
φυλακισμένος μες στο δικό σου άγονο τοπίο,
όποιος μοιράζει τη ζωή του δεν είναι πια νησί.

Ακροβατώντας , λοιπόν, σαν καρτερικό φύλλο
ανάμεσα στα χέρια του αέρα, ή κάπως έτσι,
πέφτεις για ύπνο και κάτω από τα βλέφαρα
ωριμάζουν οι απαγορευμένοι καρποί.



Διάδρομοι δοχεία, νυχτερίδες που δαγκώνουν το σκοτάδι,
άστρα που αμφιβάλλουν για τις νίκες σου.

Καταμέτρησε απόψε τις βελονιές πάνω στο χαρτί,
πως θα διέσχιζες ένα πυκνό δάσος με την πυξίδα
της διαίσθησης.

Η ευθεία είναι η πιο κουραστική διαδρομή.