Δεν ακούστηκε
λέξη
στο τραπέζι
έπαιζαν τα δάχτυλα
με το μαχαίρι
ολόκληρη πρόταση
με ρήγματα και μετοχές
είναι
η μαύρη μπλούζα που φοράω
χρώμα σίγουρο
απαρέμφατο

στο μπαλκόνι
κρέμεται
μια κούκλα
στις όχθες

στάζουν
ξαπλωμένοι
άγνωστοι εραστές
πόσους ανθρώπους
σκότωσα
για να μπορώ
να μένω άγρυπνη

τα βράδια

έξω βρέχει
το τσιγάρο
έφτασε στη γόπα
κάηκε
ένα ολόκληρο σούρουπο
χωρίς να το δω
μπορεί να μαγείρεψα
λάθος
αλλά είχες λέει
μεγάλα μάτια
ορθάνοιχτα
σύννεφα

να ήμουνα τριζόνι
το ταυ το ρο
ανεβασμένα
σε μια Αυγουστιάτικη
νύχτα
κι εσύ η λάμπα
στην άκρη του δρόμου
ένα μυγάκι
ίσα-ίσα να γλείφει
το φύλλο

δεν έγινε
και τίποτα
ούτε η βροχή
μας έκλαψε
ούτε νερό στον κόρφο μας
ίσα που βράχηκαν
οι μπούκλες
στεγνώσαμε
στα γρήγορα
η κοιταχτήκαμε
μπορώ να φέρω
το νερό
εδώ
μέσα στα χέρια
σκλάβα

κάποτε ήμουν
όμορφη
φορούσα λευκή
μουσελίνα έως
τον αστράγαλο
το στόμα είχα κόκκινο
βαθύ
η τα μαλλιά
χρυσάφι
τώρα
το άγγιγμά σου
είναι το σώμα
που δεν έχω