Κικλήσκω Βάκχον περικιόνιον, μεθυδώτην,
Καδμείοισι δόμοις ὃς ἑλισσόμενος πέρι πάντη
ἔστησε κρατερῶς βρασμοὺς γαίης ἀποπέμѱας,
ἡνίκα πυρφόρος αὐγὴ ἐκίνησε χθόνα πᾶσαν
πρηστῆρος ῥοίζοις ὃ δ’ ἀνέδραμε δεσμὸς ἁπάντων.
ἐλθέ, μάκαρ, βακχευτά, γεγηθυίαις πραπίδεσσιν.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
Τον Βάκχον τον περίστυλον επικαλούμαι, τον δωρητήν του κρασιού ο οποίος
περιελισσάμενος προς κάθε κατεύθυνσην εις τα δώματα του Κάδμου εστήριξε την γην
αφού απεμάκρυνε τους ισχυρούς κλονισμούς, όταν η αυγή, που φέρει το πυρ ετάραξε
όλην την γην με τα ορμητικά σφυρίγματα του κεραυνού και εκείνος έτρεξεν επάνω ως
σύνδεσμος (στήριγμα) όλων.
Έλα μακάριε, βακχευτή, με χαρούμενες διαθέσεις.