Εὐδύνατον καλέω Νίκην, θνητοῖσι ποθεινήν,
ἣ μούνη λύει θνητῶν ἐναγώνιον ὁρμὴν
καὶ στάσιν ἀλγινόεσσαν ἐπ’ ἀντιπάλοισι μάχαισιν,
ἐν πολέμοις κρίνουσα τροπαιούχοισιν ἐπ’ ἔργοις,
οἷς ἂν ἐφορμαίνουσα φέροις γλυκερώτατον εὖχος
πάντων γὰρ κρατέεις, πάσης δ’ ἔριδος κλέος ἐσθλὸν
Νίκηι ἐπ’ εὐδόξωι κεῖται θαλίαισι βρυάζον
ἀλλά, μάκαιρ', ἔλθοις πεποθημένη ὄμματι φαιδρῶι
αἰεὶ ἐπ’ εὐδόξοις ἔργοις κλέος ἐσθλὸν ἄγουσα.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
Την Νίκην προσκαλώ την πολυδύναμη, την περιπόθητη στους ανθρώπους, που μόνο
αυτή απαλλάσσει τους ανθρώπους από την αγωνιώδη ορμήν και από την οδυνηράν
αντίθεσιν κατά τας μάχας μεταξύ αντιπάλων, διότι συ αποφασίζεις στους πολέμους με τα
νικηφόρα έργα, προς τα οποία, όταν ορμάς φέρεις γλυκύτατον καύχημα, διότι είσαι των
πάντων κυρίαρχος και εις κάθε διαμάχην εναπόκειται εις εσέ από εσέ εξαρτάται η
ένδοξος Νίκη το καλό αποτέλεσμα, που χαίρεται ο νικητής αλλά, ω μακαρία, είθε να μας
έλθεις με περιπόθητο φαιδρό μάτι και να μας φέρεις πάντοτε καλήν φήμην για τα ένδοξα
έργα.