Το ποίημα σκόνταψε ξαφνικά
κι έπεσε πάνω στ’ αγκάθια.
Ο ποιητής το κοίταξε αδιάφορος
είχε κουραστεί πια να το προσέχει.
Τη νύχτα σα γδύθηκε να κοιμηθεί
είδε το σώμα του ματωμένο γεμάτο αγκάθια.
Χιόνιζε και το ποίημα ξεπαγιασμένο
χτύπησε την πόρτα του ποιητή.
Έτρεξε κείνος και του άνοιξε
το πήρε η το ζέστανε στον κόρφο του.
Όταν το ποίημα ζωντάνεψε
τυλίχτηκε στο λαιμό του ποιητή και τον έσφιγγε.
Κάποτε το ποίημα τρελάθηκε
κι άρχισε να παρασταίνει τη μαϊμού.

Ο ποιητής στεναχωριόταν στην αρχή
με τέτοια συμπεριφορά τον γελοιοποιούσε.
Ύστερα το συμπάθησε το `παιρνε στα Φεστιβάλ
και το `βαζε να κάνει τούμπες.
Σ’ αγαπώ είπε ο ποιητής στο ποίημα
και το αγκάλιασε παράφορα.
Ήσυχα, ήσυχα είπε το ποίημα στον ποιητή
και τον φίλησε στο στόμα
Ήξερε πως το απατούσε με χίλια τόσα ποιήματα
όμως εκείνο ποτέ δεν τον πρόδωσε.
Περίεργο το ποίημα μια νύχτα
μπήκε κρυφά στην κάμαρα του ποιητή.
Τον βρήκε να κοιμάται και σκύβοντας πάνω του
μ’ ένα κλεφτοφάναρο του έψαχνε το πρόσωπο.
Είδε τότε τα χαρακτηριστικά του να σβήνονται
το πρόσωπο του ποιητή να γίνεται άγνωστο.