Πήρα τον εαυτό μου και έφυγα
για μία ώρα περπάτημα
να φύγει η κοιλιά-γαλοπούλα με λευχαιμία-
στ’ αυτιά μουσική ουρλιάζει η Callas
περνούν αστικά που μέσα τους
κουβαλούν κόσμο
πηγαίνουν σε στρατόπεδα εργασίας
αδειάζουν και γυρνούν για άλλους
μόλις φτιαχτεί το μετρό θα παίρνουν πιο πολλούς
χρόνια τώρα, μας έχουν πάρει εξωγήινοι
μας μεγαλώνουν, μας τρέφουν, μας σπουδάζουν
μας δίνουν άλλες γλώσσες κι άλλα έθνη
όσοι ζουν παραπάνω νιώθουν τυχεροί.

Μας έχουν σε πολυκατοικίες
άλλες καινούργιες άλλες παλιές
ανάλογα με το μαρκάρισμα που έχουμε
μερικοί έχουν περισσότερο από ένα σπίτι
-αυτούς θα τους τελειώσουν αργότερα-
Έχουν χωρίσει τα στρατόπεδα σε ζωνες επιρροής
τρώμε σαν ζωα, ζωα απ’ τον πλανήτη μας
Αγαπιόμαστε, κάνουμε στρατούς
κι έχουμε πολλές θρησκείες
πολλοί από μας-εντελώς βλαμμένοι-
πιστεύουν και σε άλλη ζωή.
Εγώ εντάσσομαι στους "αμφισβητίες”
εμάς, -να ξέρετε-μας έχουν εντελώς χεσμένους
διότι γνωρίζουνε οι δικοί τους
ότι δεν πρόκειται να κάνουμε Επανάσταση
έχουμε έναν αόρατο καναπέ με μικροτσίπ
στον κώλο καρφωμένο
κι έτσι μας παρακολουθούν διαρκώς....