Ήρθε η ώρα, για μια μικρή ιστορία.
Το παραμύθι που μας μάθαν δεν είναι αυτό.
Γιατί η Χιονάτη μας γυρνούσε στα πορνεία.
Κι έκανε βίζιτες σε κότερο ακριβό.

Μας παραμύθιαζαν συνέχεια τόσα χρόνια.
Και με τους νάνους που το παίζανε καλοί.
Ήταν εννιά κι όχι εφτά που λεν τα πιόνια.
Ο ένας στο χώμα κι ο άλλος φυλακή.

Αυτοί οι δυο ήταν καλά παιδιά στην πιάτσα.
Ήταν ελεύθεροι! Σοφοί! Αγωνιστές!
Αυτό που λέμε, απ’ την καλή τη πάστα.
Μα έπεσαν θύματα απ’ τους σωβινιστές.

Όλοι η ζωή τους στο χορό και στα τραγούδια.
Να βοηθάνε τους ανθρώπους στα κρυφά.
Μα όταν τους πήρανε χαμπάρι τα "λουλούδια",
ήρθαν σε κόντρα με τους άλλους τους εφτά.

Τους περίμεναν κρυμένοι, σε δρομάκια σκοτεινά.
Τους την πέσαν, τους χτυπήσαν, δεν τους θέλαν άλλο πια.
Τρέχοντας την κοπανήσαν, μα δεν πρόλαβε ο μικρός.
Και στην πλάτη του τη ρίξαν κι είναι τώρα νεκρός.

Τον άλλον έπιασαν οι ταγματασφαλίτες.
Και τους εξήγησε ότι έγινε εκεί.
Μα όπως τον είδαν δεν τον πίστεψαν οι αλήτες.
Τον ξαναδείραν και τον χώσαν φυλακή.

Κι έτσι οι υπόλοιποι εφτά κόψαν την πίτα.
Φτιάξανε trast, κόλπα με λεφτά.
Και στα μπουρδέλα κονομούσανε τη νύχτα.
Τσατσά η Χιονάτη, με τα πόδια ανοιχτά.

Για αυτό σας λέω, μην ακούτε παραμύθια.
Έχουν σκοπό να σε πηγαίνουν ένα - δύο.
Είναι ένας τρόπος για να μπαίνουν μες στα σπίτια.
Για να σε κάνουνε χαζό, αστείο!