Τ’ αυθεντικά τα μεγαλεία
τα μεθυσμένα λαϊκά
τ’ ακούγαμε στα καφενεία
και τρέμαν’ τα μωσαϊκά.

Στράτος, Καλδάρας, Ζαγοραίος,
Στέλιος, Τσιτσάνης, Τζανετής,
στάζαν’ τα τσίπουρα βραδέως
στη φλέβα μας ολονυχτίς.

Τ’ αυθεντικά τα περασμένα
τα μεθυσμένα λαϊκά
ήταν τραγούδια ένα κι ένα
ήταν διαμάντια ακριβά.

Στράτος, Καλδάρας, Ζαγοραίος,
Στέλιος, Τσιτσάνης, Τζανετής,
ο Βάκχος μάς κερνούσε ακμαίος
κρασάκι μπρούσκο ολονυχτίς.