Ο χωρισμός σου μ’ έριξε
στην πίκρα και στην φτώχεια
και στα κλειστά παράθυρα
κλαίνε τα πρωτοβρόχια.

Τα φύλλα κιτρινίσανε
και πέφτουν ένα ένα
αχ κι όταν σε συλλογίζουμαι
στάζει η καρδιά μου αίμα.

Και της βροχής τα δάκρυα
πικρό τραγούδι λένε
χάθηκες απ’ τα μάτια μου
και κείνα σιγοκλαίνε.

Τα φύλλα κιτρινίσανε
και πέφτουν ένα ένα
κι όταν σε συλλογίζουμαι
στάζει η καρδιά μου αίμα.

Και οι στιγμές που ζήσαμε
γινίκανε ρημάδια
έφυγες μες στα λούλουδα
κι είναι η ζωή μου άδεια.

Αχ, τα φύλλα κιτρινίσανε
και πέφτουν ένα ένα
αχ κι όταν σε συλλογίζουμαι
στάζει η καρδιά μου αίμα.