Σαν μια καρδιά που αγαπά ένα ρολόι,
μ’ αργό ρυθμό βαριά χτυπά στην σιγαλιά,
παρηγοριά το `χω στον πόνο που με τρώει
σαν συλλογιέμαι πάλι απόψε τα παλιά.

Σαν τότε και τώρα σε καρτερώ,
σαν τότε και τώρα σε καρτερώ,
σε λαχταρώ, σε λαχταρώ.

Στο σπιτικό που είναι κλειστό
κι αυτό το βράδυ, μόνος γυρνώ
και δεν βαστώ την χειμωνιά
να `ρθεις ξανά εσύ για λίγο
μ’ ένα χάδι, απ’ την καρδιά μου
για να φύγει η παγωνιά.

Σαν τότε και τώρα σε καρτερώ,
σαν τότε και τώρα σε καρτερώ,
σε λαχταρώ, σε λαχταρώ.