Γιατί μικρούλα καστανή,
πάντα με πεισματώνεις,
μέσ’ στη φωτιά με τυραννείς,
και το κορμί μου λιώνεις,
γιατί μικρούλα καστανή,
πάντα με πεισματώνεις.

Άσε μικρή τα πείσματα,
άσε και τα ναζάκια,
έλα και δώσ’ μου δυο φιλιά,
να σβήσουν τα φαρμάκια,
άσε μικρή τα πείσματα,
άσε και τα ναζάκια,

Θα `ρθεί καιρός να θυμηθείς,
τα λόγια τα δικά μου,
μα θα ν’ αργά και θα το δεις,
γλυκιά παρηγοριά μου,
θα `ρθεί καιρός να θυμηθείς,
τα λόγια τα δικά μου.

Εσύ `σουν η αγάπη μου,
που με παρηγορούσες,
τον πόνο μου ξαλάφρωνα,
γιατί με αγαπούσες,
εσύ `σουν η αγάπη μου,
που με παρηγορούσες.