Σταύρο πάρ’ τα πράματά σου
κι άντε τράβα στην μαμά σου,
τα σέα σου τα μέα σου
τα ρούχα τα παλιά σου,
ο έρωτάς σου ψεύτικος
και σκάρτα τα φιλιά σου.

Πάρε δρόμο βρε συ Σταύρο
κι άλλο Σταύρο θα ξανάβρω
κι άλλο Σταύρο θα ξανάβρω
πάρε δρόμο βρε συ Σταύρο.

Δε σ’ αντέχω βρε συ Σταύρο
μου `κανες τον βίο μαύρο,
ποτέ μου δεν εχάρηκα
κοντά σου άσπρη μέρα
Σταυράκι τις βαλίτσες σου
και άντε παρά πέρα.

Πάρε δρόμο βρε συ Σταύρο
κι άλλο Σταύρο θα ξανάβρω
κι άλλο Σταύρο θα ξανάβρω
πάρε δρόμο βρε συ Σταύρο.