Τη μια με έκανες τσιγάρο και με κάπνιζες
κι όλες τις στάχτες στην καρδιά μου τις πετούσες
για την αγάπη σου τα όρια ξεπέρασα
παραδεχόμουνα πως τάχα μ’ αγαπούσες.

Στο παραπέντε τη ζωή μου όλη πέταξες
τη λεωφόρο μου την έκανες δρομάκι
τα όνειρα μου σαν σκουπίδια μου τα πέταξες
και λες το βράχο που μου ρίχνεις πετραδάκι.

Ήμουν εύκολη λεία, ήμουν εύκολη λύση
τη ψυχή απ’ το σώμα μου την έχεις χωρίσει.
Ήμουν εύκολη λεία, ήμουν εύκολη λύση
κι ο θεός που το βλέπει δε θα στο συγχωρήσει.
Ήμουν εύκολη λεία, ήμουν εύκολη λύση.

Τη μια μου έδινες πνοή μες απ’ το στόμα σου
την άλλη έπαιρνες το αίμα απ’ την καρδιά μου
εγώ σου έλεγα πονάω μα δε σ’ ένοιαζε
ένας εφιάλτης είχες γίνει στα όνειρα μου.

Κάθε σου χάδι στο κορμί μου ήταν άυλο
παραληρούσα στο δικό σου παραμύθι
δεν είχα δύναμη ν’ ανοίξω τις φτερούγες μου
κι έλεγα μέσα μου η αγάπη θα νικήσει.

Ήμουν εύκολη λεία, ήμουν εύκολη λύση
τη ψυχή απ’ το σώμα μου την έχεις χωρίσει.
Ήμουν εύκολη λεία, ήμουν εύκολη λύση
κι ο θεός που το βλέπει δε θα στο συγχωρήσει.
Ήμουν εύκολη λεία, ήμουν εύκολη λύση.