Λες κι ο κόσμος χωράει
σε μία πόλη μικρή
που ο καθένας σε ξέρει
και τον ξέρεις κι εσύ,
δεν μπορώ να ξεφύγω
δεν μπορείς να κρυφτείς
λες κι ο κόσμος χωράει
σ’ ένα μέτρο της γης.

Λες κι ο κόσμος ξεχνάει
πως περνά ο καιρός
κι όσοι βρήκανε άκρη
θα `ναι αυτοί διαρκώς,
που θα έχουνε πάντα
κάποια μοίρα καλή
λες κι ο κόσμος γυρνάει
κι είναι αυτοί σταθεροί.

Ρεφρέν……..
Λες να κάνουμε λάθος
να ’ναι ο κόσμος καλός
να αγαπάμε με πάθος
να μην ξέρουμε πως,
λες να φταίμε οι ίδιοι
που πεινάει ο φτωχός
να μην είναι παιχνίδι
τ’ όπλο κι ο σπαραγμός.
Μα δεν κάνουμε λάθος
ούτε φταίμε εμείς
που δεν έχουμε πάθος
κι αίσθηση της ντροπής,
όλα είναι φτιαγμένα
από τη φύση για μας
για τους άλλους,
τους άλλους….
Τι μας νοιάζει εμάς….

Λες κι ο κόσμος χρωστάει
να μη κάνει καλό
δεν γελά, δε μιλάει
ούτε εσύ ούτε εγώ,
σιωπηλοί τριγυρνάμε
σ’ ένα κύκλο κλειστό
λες κι ο κόσμος χρωστάει
και φοβάται για αυτό.

Λες κι ο κόσμος ξεχνάει
πως γυρνά ο τροχός
ότι θα έρθει μια μέρα
να `ναι αυτός ο φτωχός,
κι όσοι ζουν στο σκοτάδι
θα `ναι τότε στο φως
λες κι ο κόσμος ξεχνάει
πως δεν είναι θεός.