Γινάτια που ενώθηκαν
μας χώρισαν στα δύο.
Σκορπάει ο κόσμος γύρω μας
σε κίνηση αργή.

Ματιές που μαχαιρώθηκαν
φωτιές μέσα στο κρύο
άλλαξαν όλα μέσα μας
μόνο σε μια στιγμή.

Πόσο νωρίς ή πόσο αργά
κανένας δε θα μάθει
το τέλος μας απ’ την αρχή
κανένας δε θα δει.

Τις λέξεις που δεν είπαμε
η ανάμνηση τις πλάθει
χίλιους λυγμούς και ψίθυρους
που έφερε η σιωπή.

Κι έκρυψα μες το βλέμμα σου
για πάντα, για πάντα,
έκρυψα μες το βλέμμα σου
για πάνα το δικό μου

Διψάει η νύχτα για κορμί
κι άναψε το φιτίλι
δεν έχει μοίρασμα εδώ
του έρωτα η αφή.

Στόματα που κρεμάστηκαν
στων ποτηριών τα χείλη
που δεν μπορούν να μοιραστούν
το ίδιο το κρασί.