Να `ναι καλά κι ο κλέφτης στο σαλόνι
Ήμασταν μόνοι μόνοι τόσο μόνοι
Μπήκε σαν ήρωας για να μας σώσει
Τέσσερα πόδια δυο καρδιές είχαν ριζώσει

Κι ήρθες για να μου πεις πόσο φοβάσαι
Πόσο φοβάσαι αυτή τη μοναξιά
Εγώ σε κοίταξα μέσα στα δυο σου μάτια
Με δάκρυα γέμισε η στεγνή μου η καρδιά

Κλαίγοντας ούρλιαξες για να τα πάρει όλα
Να μην αφήσει ούτε φύλλο ούτε φτερό
Πως είμαστε δύο χρυσόψαρα στη γυάλα
Του ζήτησες να σε πετάξει στο νερό

Θυμάμαι πόσο έμοιαζες με βάζο
Κι εγώ σαν ξύλινο επιπλάκι της tv
Σε αναγνώρισα με χίλια δύο ζόρια
Μπήκε ο κλέφτης να μας σπάσει τη σιωπή

Κι ήρθες για να μου πεις πόσο λυπάσαι
Πρέπει να φύγεις περιμένει στη στροφή
Ό,τι δε σώζεται απλά το καταστρέφεις
Με ό,τι σου μένει ξεκινάς απ’ την αρχή

Κλαίγοντας γέλασα με δάκρυ που δροσίζει
Ο κλέφτης θα `ναι η πικρή μας αφορμή
Και η αλήθεια μιας φωνής που ψιθυρίζει
Με ό,τι σου μένει ξεκινάς απ’ την αρχή

Να `ναι καλά κι ο κλέφτης στο σαλόνι