Θαμώνας της καρδιάς σου
πανί στα ύδατά σου
εγώ, σκιά δικιά σου
ποτέ ξανά, ποτέ.

Ζητιάνος της πλατείας
αγάπης τραυματίας
εγώ, αισθηματίας
ποτέ ξανά, ποτέ.

Δε βρέθηκε ένα αστέρι
να πει πως δε με ξέρει
στης μοναξιάς τα μέρη
που μου ‘χτισες φωλιά,
κι εσύ δικό μου ταίρι
καρφώνεις το μαχαίρι
στο απλωμένο χέρι
που φίλαγες παλιά.

Δυνάστης της καρδιάς μου
δεσμώτης και χαλκάς μου
εσύ, ο ερωτάς μου
ποτέ ξανά, ποτέ.

Ψυχρός εκτελεστής μου
προδότης και ληστής μου
εσύ, πάλι μαζί μου
ποτέ ξανά, ποτέ.