Βότσαλο μες στη λίμνη
ρίξανε δυο παιδιά
και είπανε να γίνει
μια πέτρινη καρδιά
κι άρχισε να χτυπάει
κόκκινη στη νυχτιά
ποιος τάχα μ’ αγαπάει
φώναζε δυνατά

Στήσαν χορό τα δέντρα
μίλαγαν τα πουλιά
όμορφη που είσαι πέτρα
δώσε μας δυο φιλιά
κι ένα τρελό αστέρι
μόνο στον ουρανό
ένας θεός το ξέρει
για σένα πως πονώ

Ένα μικρό φεγγάρι
και δώδεκα παιδιά
έρωτα ποιον θα πάρει
έλεγαν η καρδιά
κόκκινα ρίξε βέλη
μαύρη την σαϊτιά
πες μας ποιον τάχα θέλει
σβήσε μας τη φωτιά

«Έχω στα στήθια πόνο
βάσανο η χαρά
θέλω τον κύκνο μόνο
με τ’ άσπρα του φτερά
Κύκνε αν τραγουδήσεις
για μένα μια φορά
εσύ θα με κερδίσεις
στα όμορφα νερά»

Στην ερημιά του ύπνου
μέσα στη σιγαλιά
ακούστηκε του κύκνου
η πένθιμη λαλιά
και αυτός μια μπάλα χιόνι
κούρνιασε τα φτερά
σαν αίμα τώρα λιώνει
κόκκινος στα νερά

Βότσαλο μες στη λίμνη
ρίξανε δυο παιδιά
και είπανε να γίνει
μια πέτρινη καρδιά
κι εγώ που ζω στη λήθη
στα μαύρα τα νερά
αυτό το παραμύθι
σας είπα μια φορά