Βάζεις στην πόρτα το κλειδί
Μπαίνεις κι ανθίζει η ζωή μου
Ξυπνάει η παλιά γιορτή
Ανοίγει διάπλατα η ψυχή μου
Σε παίρνω πάλι αγκαλιά
Πετάμε πάνω από την πόλη
Όλα είναι ακίνητα
Κι ο χρόνος κι η ζωή μου όλη
Τα φαντάσματα ποτέ τους δεν ξεχνάνε
Δε φεύγουν, δε σ’ αφήνουν μοναχό
Τα φαντάσματα δεν παύουν ν’ αγαπάνε
Με τα φαντάσματά μας θέλω να ζω
Τα φαντάσματά μας που μένουν εδώ
Στέκομαι στο παράθυρο
Κι έρχεσαι πλάι σαν αέρας
Σκορπάμε προς το άπειρο
Στα τέλος κάθε μίας μέρας
Γιατί δεν έφυγες ποτέ
Γιατί είσαι πάντοτε μαζί μου
Κι αν είχα αμέτρητες ζωές
Μόνο αυτή θα `ταν δική μου
Τα φαντάσματα ποτέ τους δεν ξεχνάνε
Δε φεύγουν, δε σ’ αφήνουν μοναχό
Τα φαντάσματα δεν παύουν ν’ αγαπάνε
Με τα φαντάσματά μας θέλω να ζω
Τα φαντάσματά μας που μένουν εδώ
Τα φαντάσματα ποτέ δε με ξεχνάνε
Τα φαντάσματα ακόμα μ’ αγαπάνε