Αργά ο ήλιος χάνεται
στην ματωμένη δύση,
έφυγε η αγάπη μου
μα θα ξαναγυρίσει.

Πίνω το δάκρυ σα νερό
και όμως πάντα καρτερώ.

Τα δακρυσμένα μάτια μου
τις στράτες τις ζητούνε
ενώ τα σκόρπια σύννεφα
στον ουρανό κυλούνε.

Πίνω το δάκρυ σα νερό
και όμως πάντα καρτερώ.

Αργεί μα θα `ρθει κάποτε
την πόρτα να χτυπήσει
και η χαρά στο σπίτι μου
πάλι θα φτερουγίσει.

Πίνω το δάκρυ σα νερό
και όμως πάντα καρτερώ.