Από το ξέφωτο των αστεριών
εκεί που στήνουν πανηγύρια οι ψυχές
οι άσπρες πεταλούδες των κεριών
σε βλέπουν στον Αχέροντα να κλαις

μες το σκοτάδι θα γυρίζει η ανέμη
και θα τυλίγει της ζωής μας την κλωστή
στο γέρο χρόνο την ανάμνηση θα δένει
και στους αιώνες θα `μαστε μαζί

Στερνό ταξίδι σου ετοιμάζαν με μπρατσέρα
που `χε στ’ αμπάρι έρωτες παλιούς
και για κουπιά δοξάρια είχε λύρας
στον άλλο κόσμο το τραγούδι μου να ακούς

μα σε συμπόνεσε η κόρη της σελήνης
άκουσε τις πικρές σου προσευχές
κι όπως βρισκόσουνα στη δίνη της οδύνης
φύσηξε αγέρας και σε πέταξε στο χτες

Ήταν κι οι μοίρες σου που στήσανε παιχνίδι
σε μια κερκόπορτα με του Άδη τα σκυλιά
ρίξαν τα ζάρια τους και φέρανε εξάρες
και η ζωή σε ξαναγιόμισε φιλιά

Στερνό ταξίδι σου ετοιμάζαν με μπρατσέρα
που `χε στ’ αμπάρι έρωτες παλιούς
και για κουπιά δοξάρια είχε λύρας
στον άλλο κόσμο το τραγούδι μου να ακούς

Χρυσή βροχή έριξε ο ήλιος στα μαλλιά σου
σου χαμογέλασε ξανά ο ουρανός
φωλιά ζεστή έγινε πάλι η αγκαλιά σου
κι οι άσπρες πεταλούδες χάθηκαν στο φως.