Ανοίγω το μυαλό μου και κοιτάζω
και βλέπω μ’ άλλα μάτια το βυθό,
πιο όμορφος και πιο ψηλός μου μοιάζω
άλλαξε το παγόβουνο ή εγώ.

Έζησα τόσα χρόνια σε μια μπότα,
μια μπότα που δεν ήθελε κανείς,
μα αρπάζω το τιμόνι, αλλάζω ρότα
στην ιστορία μέσα θα με βρεις.

Νιώθω να δυναμώνει η φωνή μου
κοντεύει μέσα μου να εκραγεί,
θα βγει απ’ τα νερά κι απ’ την ψυχή μου
και μέχρι τη στεριά θα ακουστεί.

Μπότα θα πάρουν όσοι μαγειρεύουν
μπότα θα πάρουν τα λαχανικά,
δε θα ψαρώνουμε και δε θα μας ψαρεύουν
τώρα αλλάξαμε κι εμείς οριστικά.

Άνοιξε το μυαλό σου και φαντάσου
καθώς η μέρα στα νερά χαράζει,
έλα στον κόσμο που άνοιξε μπροστά σου
κι άφησε πίσω ότι σε τρομάζει.