Tο κάπνισμα το άρχισα μικρός

πίστευα πως μάγκα θα με έκανε ο καπνός

μα τώρα που μεγάλωσα είδα πως ήταν σφάλμα

να το ελαττώσω προσπαθώ μα δύσκολο είναι πράγμα



Δεν μπορώ πλέον να τρέξω

ούτε ποδόσφαιρο με τα παιδιά όπως παλιά να παίξω

στον πάγκο μόνος κάθομαι παίρνω από τον ήλιο χρώμα

και το τσιγάρο μου πριν σβήσει ανάβω ένα ακόμα



Το τσιγάρο στη ζωή μου μού `κανε κακό

μα όσο και να θέλω να το κόψω δεν μπορώ

κι αν εσύ που με ακούς σκέφτεσαι να τ’ αρχίσεις

να ξέρεις σαν κι εμένα κάποτε θα καταντήσεις



Τα βράδια αν με φίλους μου θα βγω

στο μπαρ μόνος μου κάθομαι και πίνω ό,τι βρω

τους βλέπω να φλερτάρουνε την πλάτη μου γυρίζω

αντί να πάω κι εγώ εκεί πάω έξω και καπνίζω



Το πρωί ξυπνάω και βήχω

κι ακούω απ’ τα πνευμόνια μου έναν περίεργο ήχο

κι όταν την κιθάρα μου πιάνω να τραγουδήσω

τότε δεν έχω δύναμη ούτε για να μιλήσω