Σκοτάδι

κι όλο το βράδυ

παλεύω μόνος στη σιωπή να βρω

ένα σου χάδι



Κοιμάσαι

δε με λυπάσαι

εσύ ξεφεύγεις μα και πάλι θα σε βρω

όπου και να `σαι



Σ’ αγγίζω

δε σ’ αντικρίζω

και η ανάσα μου σιωπά ξανά

μα δε στη χαρίζω



Πέφτω κοντά σου

δεν είμαι η σκιά σου

είμαι για σένα ένας δρόμος μακρύς

στα όνειρά σου



Μακριά μας παίρνει η βροχή

κοντά μας φέρνει ο αέρας

μαζί στης νύχτας τη σιωπή

μαζί στο πρώτο φως της μέρας



Μην κλάψεις

ό,τι κι αν χάσεις

εγώ θα είμαι κοντά σου εδώ

κι ας με ξεχάσεις



Τα μάτια δεν κλείνω

ξανά δε σ’ αφήνω

όταν ξυπνάς θα με βλέπεις σκυφτό

φιλιά να σου δίνω



Θυμάμαι

τα μάτια μας να `ναι

σαν πυρκαγιά που θερίζει τη γη

μα δεν τη φοβάμαι



Και δε σ’ αφήνω

κοντά σου θα μείνω

θα `μαι το χώμα που θα δίνει ζωή

κι εσύ τ’ άσπρο κρίνο