Μες το υπόγειο μαγαζί
μπήκε θλιμμένη να πουλήσει
το δαχτυλίδι που φορώ
ενέχυρο το είχε αφήσει

Σαν τη νεράιδα ήταν χλωμή
βλέμμα χαρακωμένο
πάρτο μου είπε , κράτα το εσύ
έτσι κ'αλλιώς πεθαίνω

Γιατί μια νύχτα με βροχή
μια νύχτα που είχε αέρα
την ώρα που κοιμόταν μοναχή
της γύρισε αυτή τη βέρα
7 γραμμάρια είναι ακριβώς
όσο του όπλου η σφαίρα

Και στο λαιμό την κρέμασα
λάμπει και αχνοφέγγει
που ότι αγαπάω χάνεται
κι ότι ποθώ μου φεύγει

Σ’ εναν καθρέφτη βγήκε η ψυχή της
με το κραγιόν της, έγραψε τέλος
βρήκαν τη σφαίρα στο άδειο κορμί της
μα στη καρδιά της ήταν το βέλος

Τα ξένα πράγματα καταραμένα
το δαχτυλίδι αυτό είναι σταυρός
λες και το έφτιαξαν μόνο για μένα
7 γραμμάρια ακριβώς όσο του όπλου η σφαίρα