Πέρασε καιρός που έφυγες
από σένα κι από μένα
απ’ τις λύπες σου δεν ξέφυγες
κι όσα έχεις χρεωμένα.

Τώρα να ζητάς διέξοδο
τις βραδιές σε μια οθόνη
και με όνειρα στον ύπνο σου
από λάβα κι από χιόνι.

Είναι αργά κι είναι νωρίς
να βγεις στους δρόμους τους μεγάλους
το εαυτό σου άμα δε βρεις
πώς θ’ ανταμώσεις με τους άλλους

Θα με βρεις μες στο χαμόγελο
του αλήτη που διαβαίνει
και σφυρίζει το τραγούδι του
δίχως πια να περιμένει.

Είναι αργά κι είναι νωρίς
να βγεις στους δρόμους τους μεγάλους
τον εαυτό σου άμα δε βρεις
πώς θ’ ανταμώσεις με τους άλλους.

Απ’ τους φόβους σου δεν ξέφυγες
κι όσα έχεις ξεγραμμένα.