Απλώνει η νύχτα απαλά
τα εβένινά της δίχτυα
στων ημερών τα ερείπια
το βήμα σέρνουμε δειλά.

Τρέχει ο χρόνος κι η ζωή
και δε μας περιμένει
κι εσύ μετράς τι μένει
απ’ της φωτιάς την εποχή.

Δεν μπαίνει σε κανάλια η ζωή
κυλάει σαν λάβα βράδυ και πρωί
μην παίρνεις τίποτα τοις μετρητοίς
να μ’ αγαπάς και να μ’ αμφισβητείς.

Το σύννεφο έφερε βροχή
κι η νύχτα μια σειρήνα
μην κλείνεις σε βιτρίνα
τη λεύτερή σου την ψυχή.

Δεν μπαίνει σε κανάλια η ζωή
κυλάει σαν λάβα βράδυ και πρωί
μην παίρνεις τίποτα τοις μετρητοίς
να μ’ αγαπάς και να μ’ αμφισβητείς.