Τι σου `φταιξα παλιοζωή
που με πηγαίνεις κόντρα
και με χτυπάς αλύπητα
αχ, κάθε λεπτό και ώρα.

Ό,τι κι αν κτίζω το γκρεμάς
λες και με έχεις άχτι
βάζεις φωτιά από παντού
αχ, Θέ μου τα κάνεις στάχτη.

Άρχισε το καντήλι μου
σιγά να τρεμοσβήνει
την πόρτα πια της τύχης μου
χτυπώ και δεν ανοίγει.