Σαν βγαίνεις στο μπαλκόνι σου,
Σμυρνιά μου, παιχνιδιάρα,
με κάνεις και ζαλίζομαι
απ’ την πολλή λαχτάρα.

Σαν το σερμπέτ’ είσαι γλυκιά,
άσπρη σαν το καϊμάκι,
από χαρέμι θα `φυγες,
μικρό μου διαβολάκι.

Δε με κοιτάζεις και πονώ
κι όλο παραπονιέμαι
και για τα μάτια σου τα δυο
στους δρόμους τυραννιέμαι.

Έλα, Σμυρνιά μου έμορφη,
να γίνωμε ζευγάρι,
έλα, γιατί με τρέλανες
με τη γλυκιά σου χάρη.

Θέλω από τα χείλη σου να
πάρω ένα φιλί,
να θυμηθώ τη Σμύρνη μας
και την Ανατολή.