Μια βλαχούλα είδα ένα πρωί,
όλο χάρη είχε και ζωή,
αχ, σαν ήλιος έλαμπε η ομορφιά της
και σκλαβώθηκα στη ματιά της.

Τι `τανε βλαχούλα να σε ειδώ,
αχ, αρρώστησα και δεν μπορώ,
σε ζωγράφισα βλάχα μ’ στην καρδιά μου,
είσαι εσύ για με η χαρά μου.

Τι κορμάκι βλάχα μ’ ζηλευτό,
έλα, φως μου, να σε παντρευτώ,
έλα να γενούμε ταίρι βλάχα μ’ εγώ κι εσύ,
να περνούμε πια μια ζωή χρυσή.