Ψάχνω έναν άνθρωπο να βρω
τα βάσανά μου να του πω,
γιατί να αντέξω δεν μπορώ
τέτοιον αβάσταχτο καημό,
τέτοιον αβάσταχτο καημό
να σ’ αγαπώ και να πονώ.

Όσο σ’ αγάπησα τόσο με πίκρανες
κουρέλι μ’ έκανες μα φτάνει πια,
μες στην καρδιά σου μες στην ψυχή σου
εσύ δεν έχεις ανθρωπιά.

Απ’ την δική σου απονιά
έχω στα στήθια μου φωτιά
και δε γλιτώνω θα χαθω,
μα να το βρεις απ’ τον Θεό
και να χαθείς όπως εγώ

Όσο σ’ αγάπησα τόσο με πίκρανες
κουρέλι μ’ έκανες μα φτάνει πια,
μες στην καρδιά σου μες στην ψυχή σου
εσύ δεν έχεις ανθρωπιά.