Όλα τα μάτια ποτάμια τρέχουν
σαν μπαίνει ο χάρος μες στον χορό
μα τα δικά μου δάκρυ δεν έχουν
έχουν στεγνώσει από καιρό

Μόνο μια στάλα δάκρυ κρατούσα
κι αργοσταλάζει στην γη κι αυτό
γιατί εκείνη που αγαπούσα
να με προδώσει ήταν γραφτό

Ολα τα μάτια ποτάμια τρέχουν
σαν έρθει η ώρα της συμφοράς
μα τα δικά μου δάκρυα δεν έχουν
να κλάψω φίλε, μην καρτεράς